"İçinde yaşadığımız zamana ruh verebilecek kadar bireyselleşemeyen, amacı ve yönü belirsiz bir iletişim bulutunda sürekli oradan oraya sürüklenen milyonların gitgide artan tek renkliliği olabilir bu ruhsuzluğun sebebi."
Bugün bir blog yazısı okudum, çok beğendim, çünkü benim hislerimin tamamen yazıya dökülmüş haliydi. malum "iletişim" çağındayız, ya da gerçekten öyle miyiz. Bana kalırsa gittikçe ruhsuzlaşan, makineleşen, telefonlarla bütünleşen varlıklar haline geldik. Her zaman söylerim eski zamanda doğmalıymışım ben, her an herkes bana ulaşamasın, sözcükler değerli olsun, bu kadar hızlı tüketilmesin isterdim. Şimdi böyle güzel yazılar okudukça en azından hala makinelerin yarattığı ruhsuz ve bir örnek kitleye kapılmamaya çalışan, derinlere inen insanlar varmış diyorum ve rahatlıyorum. Yazıya BURADAN ulaşabilirsiniz.
"Tüm bireyselliklerin içinde erimek zorunda olduğu, kuşaklar boyu sürebilecek boş ve dev iletişim bulutunun tektip karanlığını kabullenmeye hazır mısınız? Umarım değilsinizdir."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder