"İstesen de ne istediğinin farkında değilsin. Kendini sürekli yalnız hissetmen de bundan. Oysa yalnız değilsin, ne istediğini bilmiyorsun sadece. Ne istediğini ben biliyorum ve söylüyorum sana ama ben bildiğim ve ben söylediğim için senin ne istediğin olmuyor, benim senden ne istediğim oluyor. Bu sefer de kendini baskı altında hissetmeye başlıyor, benden uzaklaşıyorsun. Susuyorum, susuyorsun. Bu suskunlukta sen gene ne hissettiğini bilmiyorsun; benim suskunluğumun bozulup can sıkıntından istifade edeceği ana dek birbirimizden savruluyoruz sadece"

Franz Kafka / Milena'ya Mektuplar

  Uzun zamandır ruh halimi bu kadar güzel yansıtan bir paragraf okumamıştım, benim gibi ne istediğini bir türlü anlayamayanlara gelsin o halde.